De kunstenaar die telkens nieuwe grenzen opzoekt, maakt het zichzelf niet makkelijk. Maar het werk dat daaruit voortkomt laat steeds nieuwe ontwikkelingen zien en verveelt nooit; het is als het achtergebleven spoor van een ontdekkingsreiziger. Anna Verrijt houdt de spanning erin.
Anna Verrijt bouwt haar werk op uit vele transparante lagen, die allemaal min of meer zichtbaar blijven. Daarbij krijgt het vaak een hoop te verduren: met een mes krast en schraapt Verrijt de verf weg, of ze zet er rigoureus de schuurmachine op. Al die sporen blijven zichtbaar, aan elk schilderij is de ontstaansgeschiedenis af te lezen.
Behalve acrylverf gebruikt Verrijt ook stukjes bedrukt papier, oude foto’s en brieven en ander gevonden materiaal. Ze kan een snoeppapiertje in een schilderij verwerken, alleen omdat de kleur of de opdruk haar inspireert, of omdat het voor haar een bepaalde betekenis heeft. Elk schilderij is een soort dagboekaantekening, een notitie van grote en kleine gebeurtenissen. Een vogel die plotseling opvliegt, een schokkend telefoontje of een liedje op de radio: hun sfeer wordt vastgelegd in het werk.
Hoewel de kunstenaar zich voortdurend blijft vernieuwen, zijn er in alle nieuwe ontwikkelingen ook een aantal constanten, kenmerken die typerend zijn voor het werk van Anna Verrijt. Zelfs in het vroegste werk, dat niet abstract was, zijn ze te herkennen: humor, poëzie en verwondering. De abstracte schilderijen op doek en paneel tonen hun lichtvoetige, subtiele humor in een wulpse krul of een titel als “Freud Revisited”. Hier en daar zie je suggestieve verwijzingen naar de werkelijkheid of symbolische vormen.
—
The artist who continuously seeks new boundaries doesn’t make things easy for herself. But the work that emerges shows constant development and never bores; it is like the trace left behind by an explorer. Anna Verrijt keeps the tension alive.
Anna Verrijt builds her work from many transparent layers, each remaining more or less visible. Her work often takes quite a beating: Verrijt uses a knife to scratch and scrape away paint, or she rigorously applies a sander. All these traces remain visible, and each painting tells the story of its creation.
In addition to acrylic paint, Verrijt uses pieces of printed paper, old photos, letters, and other found materials. She might incorporate a candy wrapper into a painting, simply because the color or pattern inspires her, or because it holds a certain meaning for her. Each painting is like a diary entry, a note of major and minor events. A bird suddenly taking flight, a shocking phone call, or a song on the radio: their atmosphere is captured in the work.
While the artist continually reinvents herself, certain constants remain throughout all her developments, characteristics that are typical of Anna Verrijt’s work. Even in her earliest, non-abstract works, they are recognizable: humor, poetry, and wonder. The abstract paintings on canvas and panel reveal their lighthearted, subtle humor in a playful swirl or a title like Freud Revisited. Here and there, you see suggestive hints of reality or symbolic forms.
